Transporty zaopatrzeniowe wysyłane czterokrotnie zostały rozbite po drodze przez Niemców. Wielu ludzi niepotrzebnie zginęło. Dopiero podejście 4 Dywizji kanadyjskiej zlikwidowało ostatecznie opór Niemców[1]. Tych Kanadyjczyków, którzy dwa dni temu cofnęli się parę kilometrów (bez wyraźnego celu czy rozkazu) dając Niemcom wolną drogę odwrotu. Konsekwencję wyciągnięto w stosunku do Dcy 4 Dywizji Panc. Dca Korpusu puścił go na trawkę[2].
W wąwozie między tymi wzgórzami- na drodze z Chambois w kierunku północno-wschodnim- Niemcy zostawili stosy trupów i sprzętu[3]. Legło na pobojowisku i naszych sporo[4]. Czołgi niemieckie rozbiły wiele czołgów z 2 p. pancernego. Dywizjon p. pancerny ratował sytuację rozbijając z kolei Pantery niemieckie.
Rozkaz szwadronu załączony- ilustruje straty w tym okresie walk.
Imienna lista obrazuje straty działań szwadronu CKM. za czas od 8.VIII.- 23.VIII.1944.
Kazimierz Duda - Kroniki wojenne - Od 22 do 23 sierpnia 1944 - Strona 66
1 22 sierpnia.
2 Generał George Kitching (1910 - 1999 ). Został zdegradowany do rangi brygadiera i przydzielony 12 listopada do sztabu generalnego 1. korpusu kanadyjskiego.
3 Zginęło 10 000 żołnierzy niemieckich, 40 000 wzięto do niewoli, zdobyto 157 samochodów pancernych, 1778 ciężarówek, 187 czołgów i dział, 669 pojazdów i 252 części sprzętu artyleryjskiego.
4 Od początku tej operacji 1. polska dywizja pancerna straciła blisko 1300 ludzi. Z dwu tysięcy, którzy przybyli na wzgórze 262, tylko około sześćdziesięciu mężczyzn było w stanie dalej walczyć. Kanadyjczycy nazwali to wzniesienie "polskim polem bitwy" ( Polish battlefield ). Za tę bitwę generał Stanisław Maczek został odznaczony przez generała de Gaulle'a orderem Legion d'Honneur Commandeur ( Wielkiego Oficera Legii Honorowej ).
Transkrypcja tekstu zachowuje oryginalną ortografię i interpunkcję.